Περσινά χρωστούμενα
Το 2014 ήταν μια χρονιά που θα μπορούσε να εξελιχθεί σε μια σεζόν-όνειρο για την Αρμάνι Μιλάνο καθώς κατακτώντας το πλεονέκτημα έδρας στην κανονική περίοδο του Ιταλικού πρωταθλήματος και στα προημιτελικά της Ευρωλίγκα (με τις τελικές φάσεις των διοργανώσεων της Ευρωλίγκα και του Κυπέλλου Ιταλίας να διεξάγονται στο σπίτι της) το μόνο που έπρεπε να κάνει η Ιταλική ομάδα ήταν να κερδίσει όλα τα εντός έδρας παιχνίδια της για να φτάσει στο triple crown.
Η πραγματικότητα όμως επιφύλαξε μια κάπως διαφορετική μοίρα για τον κόουτς Μπάνκι και τους αστέρες του, αρχικά με την απώλεια του Κυπέλλου απέναντι στην μετέπειτα Κυπελλούχο Σάσσαρι και μετά, το σπάσιμο της έδρας στην προημιτελική σειρά της Ευρωλίγκα με θύτη την Μακάμπι.
Το όνειρο ήταν πολύ κοντά να μετατραπεί σε εφιάλτης μέχρι την δύσκολη κατάκτηση του Ιταλικού πρωταθλήματος με 4-3 νίκες κόντρα στη Σιένα (που θα διαλυόταν κυριολεκτικά την επόμενη των τελικών), που έσωσε την χρονιά και έσπασε μια ατιτλία 18 ολοκλήρων χρόνων από το πρωτάθλημα του 1996.
Κοινή συνισταμένη των 2 τίτλων της Μιλάνο η οικογένεια Τζεντίλε με τον γιο Αλεσάντρο να γίνεται πρωταθλητής όπως και ο πατέρας Νάντο 18 χρόνια πριν.
Η πραγματικότητα όμως επιφύλαξε μια κάπως διαφορετική μοίρα για τον κόουτς Μπάνκι και τους αστέρες του, αρχικά με την απώλεια του Κυπέλλου απέναντι στην μετέπειτα Κυπελλούχο Σάσσαρι και μετά, το σπάσιμο της έδρας στην προημιτελική σειρά της Ευρωλίγκα με θύτη την Μακάμπι.
Το όνειρο ήταν πολύ κοντά να μετατραπεί σε εφιάλτης μέχρι την δύσκολη κατάκτηση του Ιταλικού πρωταθλήματος με 4-3 νίκες κόντρα στη Σιένα (που θα διαλυόταν κυριολεκτικά την επόμενη των τελικών), που έσωσε την χρονιά και έσπασε μια ατιτλία 18 ολοκλήρων χρόνων από το πρωτάθλημα του 1996.
Κοινή συνισταμένη των 2 τίτλων της Μιλάνο η οικογένεια Τζεντίλε με τον γιο Αλεσάντρο να γίνεται πρωταθλητής όπως και ο πατέρας Νάντο 18 χρόνια πριν.
Μπορεί όμως το ρόστερ της Αρμάνι να διαθέτει και φέτος πλούσιο ταλέντο στις τάξεις του, αλλά ο μέχρι τώρα δρόμος της πρωταθλήτριας Ιταλίας σίγουρα δεν ήταν χωρίς εμπόδια.
Οι Μιλανέζοι διατήρησαν μόλις 5 παίκτες από την περσινή ομάδα με Χάκετ, Τζεντίλε, Μος, Μέλι και Σάμουελς, κάνοντας πολλές μεταγραφές και έχοντας και την ποινή αποκλεισμού του Χάκετ από το Ιταλικό πρωτάθλημα με την Ιταλική ομοσπονδία να επιβάλει την συγκεκριμένη τιμωρία λόγω της απροθυμίας του Ιταλού γκαρντ να πάει στην Εθνική.
Η Αρμάνι βρέθηκε να παίζει με διαφορετικές συνθέσεις σε Ιταλία και Ευρώπη γεγονός που συνέβαλε στην αγωνιστική της αστάθεια, μια κατάσταση που στοίχισε την απώλεια του Ιταλικού Σούπερ Κόπα από την Σάσσαρι, αλλά ουσιαστικά τίποτα απολύτως στο Ιταλικό πρωτάθλημα στο όποιο διατηρεί την πρωτοπορία παρά τις ήττες σε Αβελίνο και Ρέτζιο Εμίλια.
Τα πράγματα στην Ευρώπη ήταν διαφορετικά...
Σε έναν όμιλο που η πρόκριση φάνταζε εύκολη με την αγωνιστική ανυπαρξία την Τούροβ και Μπάγερν, αλλά με την παρουσία των Μπαρτσελόνα, Φενέρμπαχτσε και Παναθηναϊκού να τον κάνει ίσως τον πιο δύσκολο της πρώτης φάσης για πλασάρισμα, η Αρμάνι τερμάτισε 4η έχοντας σαν πιο θετική ανάμνηση την δυσκολία που προκάλεσε στην έδρα της Μπαρτσελόνα.
Οι Μιλανέζοι διατήρησαν μόλις 5 παίκτες από την περσινή ομάδα με Χάκετ, Τζεντίλε, Μος, Μέλι και Σάμουελς, κάνοντας πολλές μεταγραφές και έχοντας και την ποινή αποκλεισμού του Χάκετ από το Ιταλικό πρωτάθλημα με την Ιταλική ομοσπονδία να επιβάλει την συγκεκριμένη τιμωρία λόγω της απροθυμίας του Ιταλού γκαρντ να πάει στην Εθνική.
Η Αρμάνι βρέθηκε να παίζει με διαφορετικές συνθέσεις σε Ιταλία και Ευρώπη γεγονός που συνέβαλε στην αγωνιστική της αστάθεια, μια κατάσταση που στοίχισε την απώλεια του Ιταλικού Σούπερ Κόπα από την Σάσσαρι, αλλά ουσιαστικά τίποτα απολύτως στο Ιταλικό πρωτάθλημα στο όποιο διατηρεί την πρωτοπορία παρά τις ήττες σε Αβελίνο και Ρέτζιο Εμίλια.
Τα πράγματα στην Ευρώπη ήταν διαφορετικά...
Σε έναν όμιλο που η πρόκριση φάνταζε εύκολη με την αγωνιστική ανυπαρξία την Τούροβ και Μπάγερν, αλλά με την παρουσία των Μπαρτσελόνα, Φενέρμπαχτσε και Παναθηναϊκού να τον κάνει ίσως τον πιο δύσκολο της πρώτης φάσης για πλασάρισμα, η Αρμάνι τερμάτισε 4η έχοντας σαν πιο θετική ανάμνηση την δυσκολία που προκάλεσε στην έδρα της Μπαρτσελόνα.
Το αγωνιστικό προφίλ των Ιταλών θα μπορούσε να περιγραφεί περιληπτικά σε δυο πράγματα τα όποια συνδέονται μεταξύ τους: το ανέβασμα των ψηλών της ομάδας στην περιφέρεια και το ατομικό επιθετικό ταλέντο του ρόστερ.
Πιο συγκεκριμένα, αν και η Αρμάνι διαθέτει ένα ικανότατο ψηλό στο low-post με τον Σαμάρντο Σάμουελς, είναι ίσως εξίσου σημαντική η εκτεταμένη χρησιμοποίηση του εκτός ρακέτας με το τρίο των Σάμουελς, Μέλι και Κλέιζα να μπορούν να απειλήσουν όλοι τους μέσω σουτ και μάλιστα σε τέτοιο βαθμό που οι πικ εν ποπ συνεργασίες είναι περισσότερες από τις πικ εν ρολ σε μια ομάδα, που το πικ εν ρολ χρησιμοποιείται περισσότερο για σουτ από τη weakside πάρα για άμεση τροφοδοσία μέσα στην ρακέτα. Δεν είναι τυχαίο ότι το Μιλάνο είναι 4ο σε προσπάθειες για τρεις στη φετινή Ευρωλίγκα.
Εκτός όμως της άμεσης επίδρασης των ψηλών στο επιθετικό παιχνίδι μέσω της περιφερειακής απειλής, υπάρχει και η έμμεση συμμετοχή τους καθώς ανοίγουν χώρο μέσα στην ρακέτα για να δράσουν οι περιφερειακοί που όλοι τους μπορούν να απειλήσουν είτε με πρόσωπο, είτε με πλάτη, με Χάκετ, Τζεντίλε και Μος, να μπορούν θεωρητικά να βρεθούν και στην ίδια πεντάδα, διατηρώντας την ισχύ της Αρμάνι στο post-up παιχνίδι και προβληματίζοντας τους αντιπάλους σχετικά με την αντιμετώπισή τους.
Αν επιχειρήσουμε μια σύγκριση μεταξύ των δυο πρώτων αντιπάλων του Ολυμπιακού σε αυτό το τοπ16 (Μάλαγα και Αρμάνι), η Αρμάνι έχει περισσότερους διεισδυτικούς παίκτες σε σύγκριση με τους Ισπανούς με Μπρουκς, Χάκετ, Ράγκλαντ, Τζεντίλε, έχει ψηλούς που απειλούν περισσότερο από τα 6 και 75 αλλά υστερεί στα σουτ από off the ball screens.
Αυτό που ενώνει τις δυο ομάδες όμως είναι ότι επιχειρούν πολλά τρίποντα χωρίς την αντίστοιχη ευστοχία, η Αρμάνι είναι μόλις 14η στην Ευρωλίγκα σε αυτόν τον τομέα.
Στα δυο τελευταία ματς με Νιζνι και Μπρίντιζι στα όποια ήταν πολύ άστοχη από την γραμμή των 6 και 75, οι Μιλανέζοι έβλεπαν γενικότερα το καλάθι σαν δαχτυλίδι.
Από την άλλη πλευρά ο Ολυμπιακός πρέπει να είναι πολύ προσεκτικός γιατί την Πέμπτη οι Ιταλοί θα σουτάρουν χωρίς άγχος σε ένα ματς χωρίς "πρέπει" για αυτούς, έχουν δείξει πόσο επικίνδυνοι μπορούν να γίνουν όταν βρίσκουν ρυθμό σε αρκετούς αγώνες της Ιταλικής λίγκας.
(Τρέντο 11/24, Ρέτζιο Εμίλια 10/23, Καντού 11/25, Βαρέζε 19/35, Σάσσαρι 14/25, Καπο Ντε Ορλάντο 13/28)
Πιο συγκεκριμένα, αν και η Αρμάνι διαθέτει ένα ικανότατο ψηλό στο low-post με τον Σαμάρντο Σάμουελς, είναι ίσως εξίσου σημαντική η εκτεταμένη χρησιμοποίηση του εκτός ρακέτας με το τρίο των Σάμουελς, Μέλι και Κλέιζα να μπορούν να απειλήσουν όλοι τους μέσω σουτ και μάλιστα σε τέτοιο βαθμό που οι πικ εν ποπ συνεργασίες είναι περισσότερες από τις πικ εν ρολ σε μια ομάδα, που το πικ εν ρολ χρησιμοποιείται περισσότερο για σουτ από τη weakside πάρα για άμεση τροφοδοσία μέσα στην ρακέτα. Δεν είναι τυχαίο ότι το Μιλάνο είναι 4ο σε προσπάθειες για τρεις στη φετινή Ευρωλίγκα.
Εκτός όμως της άμεσης επίδρασης των ψηλών στο επιθετικό παιχνίδι μέσω της περιφερειακής απειλής, υπάρχει και η έμμεση συμμετοχή τους καθώς ανοίγουν χώρο μέσα στην ρακέτα για να δράσουν οι περιφερειακοί που όλοι τους μπορούν να απειλήσουν είτε με πρόσωπο, είτε με πλάτη, με Χάκετ, Τζεντίλε και Μος, να μπορούν θεωρητικά να βρεθούν και στην ίδια πεντάδα, διατηρώντας την ισχύ της Αρμάνι στο post-up παιχνίδι και προβληματίζοντας τους αντιπάλους σχετικά με την αντιμετώπισή τους.
Αν επιχειρήσουμε μια σύγκριση μεταξύ των δυο πρώτων αντιπάλων του Ολυμπιακού σε αυτό το τοπ16 (Μάλαγα και Αρμάνι), η Αρμάνι έχει περισσότερους διεισδυτικούς παίκτες σε σύγκριση με τους Ισπανούς με Μπρουκς, Χάκετ, Ράγκλαντ, Τζεντίλε, έχει ψηλούς που απειλούν περισσότερο από τα 6 και 75 αλλά υστερεί στα σουτ από off the ball screens.
Αυτό που ενώνει τις δυο ομάδες όμως είναι ότι επιχειρούν πολλά τρίποντα χωρίς την αντίστοιχη ευστοχία, η Αρμάνι είναι μόλις 14η στην Ευρωλίγκα σε αυτόν τον τομέα.
Στα δυο τελευταία ματς με Νιζνι και Μπρίντιζι στα όποια ήταν πολύ άστοχη από την γραμμή των 6 και 75, οι Μιλανέζοι έβλεπαν γενικότερα το καλάθι σαν δαχτυλίδι.
Από την άλλη πλευρά ο Ολυμπιακός πρέπει να είναι πολύ προσεκτικός γιατί την Πέμπτη οι Ιταλοί θα σουτάρουν χωρίς άγχος σε ένα ματς χωρίς "πρέπει" για αυτούς, έχουν δείξει πόσο επικίνδυνοι μπορούν να γίνουν όταν βρίσκουν ρυθμό σε αρκετούς αγώνες της Ιταλικής λίγκας.
(Τρέντο 11/24, Ρέτζιο Εμίλια 10/23, Καντού 11/25, Βαρέζε 19/35, Σάσσαρι 14/25, Καπο Ντε Ορλάντο 13/28)
Μάλαγα και Μιλάνο παρουσιάζουν μια ακόμα σημαντική διαφορά που τις ξεχωρίζει καθώς η Μιλάνο είναι μεν 8η στα επιθετικά ριμπάουντς αλλά επιβάλει έναν σαφώς πιο συγκρατημένο ρυθμό στο παιχνίδι της με πολύ 5 εναντίον 5 και λίγους αιφνιδιασμούς τόσο εκ μέρους των Ιταλών όσο και από τους αντιπάλους της Ιταλικής ομάδας.
Επιπλέον, η στατιστική φανερώνει μερικά ακόμα πράγματα για την ταυτότητα της ομάδας του Μιλάνου...
Η Αρμάνι είναι μόλις 23η στις ασσίστς επιβεβαιώνοντας την επικράτηση της ατομικής πρωτοβουλίας έναντι της ομαδικότητας και ταυτόχρονα έχει μια από τις χειρότερες άμυνες της Ευρωλίγκα (16η καλύτερη άμυνα, 17η στα κλεψίματα).
Ταυτόχρονα άξιο προσοχής είναι ότι έκανε τα λιγότερα λάθη σε όλη την Ευρωλίγκα στη 1η φάση γεγονός που διευκολύνει ακόμα περισσότερο την επιβολή αργού ρυθμού στα ματς της.
Τα λίγα λάθη της δίνουν θετικό πρόσημο στην αναλογία ασσίστς/λάθη, δεν πουλάει την μπάλα αλλά και δεν δημιουργεί ομαδικά.
Ένα ακόμα θέμα που χρήζει βελτίωσης είναι η κατάσταση στα αμυντικά και στα συνολικά ριμπάουντς που είναι 20η και 19η αντίστοιχα.
Δύο παράγοντες ίσως και να είναι ικανοί να αλλάξουν τα κακά κείμενα και αυτοί είναι το δίδυμο των Σον Τζέιμς και Λίνας Κλείζα που φιλοδοξούν να δώσουν το κάτι παραπάνω όπως έκαναν για παράδειγμα οι Χάκετ και Λαβάλ στο περσινό τοπ16.
Επιπλέον, η στατιστική φανερώνει μερικά ακόμα πράγματα για την ταυτότητα της ομάδας του Μιλάνου...
Η Αρμάνι είναι μόλις 23η στις ασσίστς επιβεβαιώνοντας την επικράτηση της ατομικής πρωτοβουλίας έναντι της ομαδικότητας και ταυτόχρονα έχει μια από τις χειρότερες άμυνες της Ευρωλίγκα (16η καλύτερη άμυνα, 17η στα κλεψίματα).
Ταυτόχρονα άξιο προσοχής είναι ότι έκανε τα λιγότερα λάθη σε όλη την Ευρωλίγκα στη 1η φάση γεγονός που διευκολύνει ακόμα περισσότερο την επιβολή αργού ρυθμού στα ματς της.
Τα λίγα λάθη της δίνουν θετικό πρόσημο στην αναλογία ασσίστς/λάθη, δεν πουλάει την μπάλα αλλά και δεν δημιουργεί ομαδικά.
Ένα ακόμα θέμα που χρήζει βελτίωσης είναι η κατάσταση στα αμυντικά και στα συνολικά ριμπάουντς που είναι 20η και 19η αντίστοιχα.
Δύο παράγοντες ίσως και να είναι ικανοί να αλλάξουν τα κακά κείμενα και αυτοί είναι το δίδυμο των Σον Τζέιμς και Λίνας Κλείζα που φιλοδοξούν να δώσουν το κάτι παραπάνω όπως έκαναν για παράδειγμα οι Χάκετ και Λαβάλ στο περσινό τοπ16.
Ο πρώην σέντερ της Μακάμπι είναι μέχρι στιγμής σε ξεκάθαρα δεύτερο ρόλο πίσω από τον Σάμουελς (έχοντας μέσο όρο χρονικής συμμετοχής στην Ευρωλίγκα ο όποιος είναι ο μισός του Σάμουελς) αλλά θα μπορούσε να βοηθήσει ακόμη περισσότερο αν έπαιρνε αυξημένο μερίδιο συμμετοχής.
Και μπορεί ο Κλέιζα να καταφέρνει ακόμα και στο πιο εύκολο Ιταλικό πρωτάθλημα να έχει αρνητικό +- με -0,7 αλλά ο Τζέιμς δεν είναι μόνο ιστορικά ένας από τους καλύτερους αμυντικά σέντερ στην ιστορία της Ευρωλίγκας, αλλά ακόμα και στη φετινή του κατάσταση καταφέρνει να έχει καλύτερο +- στους αγώνες του Ιταλικού πρωταθλήματος σε σύγκριση με τον Σάμουελς.
Σε κάθε περίπτωση ο Μπάνκι έχει τη δυνατότητα να ζευγαρώνει τους ψηλούς του ισορροπημένα εναλλάσσοντας κατάλληλα τους πιο επιθετικογενείς Κλέιζα και Σάμουελς, με τους καλύτερους αμυντικά Τζέιμς και Μέλι.
Ο Σαμάρντο Σάμουελς δεν έχει θέμα με την 1 εναντίον 1 άμυνα του που μπορεί συνήθως να την διεκπεραιώσει καλά λόγω όγκου αλλά τα περισσότερα προβλήματα προκύπτουν είτε όταν η αντίπαλη επίθεση τον αναγκάζει να αμυνθεί χρησιμοποιώντας την ταχύτητα των ποδιών του στο πικ εν ρολ, είτε όταν εφαρμόζεται απόπειρα δυναμικής άμυνας από τους ψηλούς των Ιταλών.
Ας μην ξεχνάμε ότι ο Οθέλο Χάντερ έκανε τις εμφανίσεις της ζωής του επιθετικά κόντρα στον συγκεκριμένο παίχτη στους περσινούς Ιταλικούς τελικούς.
Ο Σον Τζέιμς δεν μπορεί να πάρει μεγαλύτερο χρόνο συμμετοχής από 13-14 λεπτά μέχρι τώρα όχι μόνο γιατί δεν είναι και στην καλύτερη κατάσταση του αλλά και γιατί οι επιθετικές του ικανότητες δεν φιτάρουν καλά με τον επιθετικό τρόπο ανάπτυξης της Αρμάνι, το παιχνίδι έξω από τη ρακέτα που λέγαμε.
Ο Λίνας Κλέιζα ασφαλώς και δεν έχει καμία σχέση με τον τρομερό παίκτη που φορούσε την φανέλα του Ολυμπιακού το 2010 αλλά αποτελεί μια θεωρητική αναβάθμιση σε σύγκριση με την περσινή κατάσταση στο Μιλάνο οπού από τα τρία 4αρια της Αρμάνι μόνο κάποιες αναλαμπές του Μέλι αποτελούσαν την εξαίρεση στην επιθετική αναποτελεσματικότητα.
Και μπορεί ο Κλέιζα να καταφέρνει ακόμα και στο πιο εύκολο Ιταλικό πρωτάθλημα να έχει αρνητικό +- με -0,7 αλλά ο Τζέιμς δεν είναι μόνο ιστορικά ένας από τους καλύτερους αμυντικά σέντερ στην ιστορία της Ευρωλίγκας, αλλά ακόμα και στη φετινή του κατάσταση καταφέρνει να έχει καλύτερο +- στους αγώνες του Ιταλικού πρωταθλήματος σε σύγκριση με τον Σάμουελς.
Σε κάθε περίπτωση ο Μπάνκι έχει τη δυνατότητα να ζευγαρώνει τους ψηλούς του ισορροπημένα εναλλάσσοντας κατάλληλα τους πιο επιθετικογενείς Κλέιζα και Σάμουελς, με τους καλύτερους αμυντικά Τζέιμς και Μέλι.
Ο Σαμάρντο Σάμουελς δεν έχει θέμα με την 1 εναντίον 1 άμυνα του που μπορεί συνήθως να την διεκπεραιώσει καλά λόγω όγκου αλλά τα περισσότερα προβλήματα προκύπτουν είτε όταν η αντίπαλη επίθεση τον αναγκάζει να αμυνθεί χρησιμοποιώντας την ταχύτητα των ποδιών του στο πικ εν ρολ, είτε όταν εφαρμόζεται απόπειρα δυναμικής άμυνας από τους ψηλούς των Ιταλών.
Ας μην ξεχνάμε ότι ο Οθέλο Χάντερ έκανε τις εμφανίσεις της ζωής του επιθετικά κόντρα στον συγκεκριμένο παίχτη στους περσινούς Ιταλικούς τελικούς.
Ο Σον Τζέιμς δεν μπορεί να πάρει μεγαλύτερο χρόνο συμμετοχής από 13-14 λεπτά μέχρι τώρα όχι μόνο γιατί δεν είναι και στην καλύτερη κατάσταση του αλλά και γιατί οι επιθετικές του ικανότητες δεν φιτάρουν καλά με τον επιθετικό τρόπο ανάπτυξης της Αρμάνι, το παιχνίδι έξω από τη ρακέτα που λέγαμε.
Ο Λίνας Κλέιζα ασφαλώς και δεν έχει καμία σχέση με τον τρομερό παίκτη που φορούσε την φανέλα του Ολυμπιακού το 2010 αλλά αποτελεί μια θεωρητική αναβάθμιση σε σύγκριση με την περσινή κατάσταση στο Μιλάνο οπού από τα τρία 4αρια της Αρμάνι μόνο κάποιες αναλαμπές του Μέλι αποτελούσαν την εξαίρεση στην επιθετική αναποτελεσματικότητα.
Ο ρόλος του αγαπητού σε εμάς Λίνας είναι ξεκάθαρος...
Τελειώνει τις φάσεις κυρίως με τρίποντα μετά από άμεση πικ εν ποπ ή έμμεση πικ εν ρολ δημιουργία, έχοντας 17 περισσότερα τρίποντα από δίποντα μέχρι τώρα και όχι άσχημη ευστοχία σε αυτά με 36,4% στην Ευρωλίγκα. Σπανιότερα θα πάει προς το καλάθι με πρόσωπο μέσα από drive.
Βέβαια η ευρωπαϊκή χρόνια του Κλέιζα είναι άσχημη μέχρι τώρα αφού αν εξαιρέσει κανείς το αδιάφορο ματς της τελευταίας αγωνιστικής στην Πολωνία και τα δυο ματς με αντίπαλο την Μπάγερν, έχει 7 ματς με μονοψήφιο αριθμό πόντων, φτωχή συλλογή στα ριμπάουντς και επιδόσεις στα τρίποντα που, αν αφαιρέσει κανείς το ματς της Πολωνίας, φτάνουν στο 8/31 με ένα ανεπαρκές 25% ποσοστό ευστοχίας στις υπόλοιπες 10 συμμετοχές του.
Επιδόσεις που δεν ταιριάζουν στο όνομα και στην αξία του Λίνας έστω και αν είναι προφανές ότι δεν είναι αυτός που ήταν κάποτε.
Ο πρόσφατος αγώνας της Αρμάνι με τη Νιζνι, ήταν ένα ματς από το όποιο θα μπορούσαν να εξαχθούν συμπεράσματα για το πώς μπορεί να παιχτεί αποτελεσματική άμυνα πάνω στην Αρμάνι. Οι Ρώσοι συνδύασαν μια 2/2 άμυνα στο πικ εν ρολ μαζί με κάποιες αλλαγές ώστε να μην ξεδιπλωθούν οι άμεσες πικ εν ποπ συνεργασίες της Αρμάνι, η μπάλα δεν έφτασε στη weakside για να σουτάρουν Μος, Κλέιζα και ο Παραχούσκι έδωσε το τελειωτικό χτύπημα, αλλοιώνοντας κάποιες προσπάθειες διεισδύσεων και σκοράροντας μπροστά.
Αυτό θα ήταν μια ενδιαφέρουσα πρόταση (ιδιαίτερα το switching που το έχει ο Ολυμπιακός στη φαρέτρα του) όσο και αν ο Ολυμπιακός λογικά θα επιλέξει και πάλι δυναμικές άμυνες, τζογάροντας πως θα συνεχιστεί η ευρωπαϊκή αστοχία της Αρμάνι με ό,τι ρίσκο έχει αυτό.
Σε κάθε περίπτωση και εν όψει του αυριανού ματς η κατάσταση μοιάζει αρκετά παρόμοια με αυτή του αντίστοιχου περσινού παιχνιδιού για τον πρώτο γύρο του τοπ-16 με τον Ολυμπιακό να τερματίζει ξανά άνετα πρώτος στην regural season και να ξεκινάει με το δεξί το τοπ-16 όταν αντίστοιχα το Μιλάνο είχε μέτριες πορείες στις φάσεις των ομίλων και άσχημα ξεκινήματα στην πρώτη αγωνιστική με ήττες διψήφιας διαφοράς από Παναθηναϊκό το 2014 και Νίζνι το 2015.
Ο Ολυμπιακός οφείλει να είναι υποψιασμένος έχοντας στο μυαλό την ντροπιαστική συντριβή στο Μιλάνο σαν πέρσι τέτοιο καιρό, βέβαια αυτήν την φορά θα παίξει μπροστά στο κοινό του γεγονός που δεν αρκεί από μόνο του για το επιθυμητό αποτέλεσμα.
Τελειώνει τις φάσεις κυρίως με τρίποντα μετά από άμεση πικ εν ποπ ή έμμεση πικ εν ρολ δημιουργία, έχοντας 17 περισσότερα τρίποντα από δίποντα μέχρι τώρα και όχι άσχημη ευστοχία σε αυτά με 36,4% στην Ευρωλίγκα. Σπανιότερα θα πάει προς το καλάθι με πρόσωπο μέσα από drive.
Βέβαια η ευρωπαϊκή χρόνια του Κλέιζα είναι άσχημη μέχρι τώρα αφού αν εξαιρέσει κανείς το αδιάφορο ματς της τελευταίας αγωνιστικής στην Πολωνία και τα δυο ματς με αντίπαλο την Μπάγερν, έχει 7 ματς με μονοψήφιο αριθμό πόντων, φτωχή συλλογή στα ριμπάουντς και επιδόσεις στα τρίποντα που, αν αφαιρέσει κανείς το ματς της Πολωνίας, φτάνουν στο 8/31 με ένα ανεπαρκές 25% ποσοστό ευστοχίας στις υπόλοιπες 10 συμμετοχές του.
Επιδόσεις που δεν ταιριάζουν στο όνομα και στην αξία του Λίνας έστω και αν είναι προφανές ότι δεν είναι αυτός που ήταν κάποτε.
Ο πρόσφατος αγώνας της Αρμάνι με τη Νιζνι, ήταν ένα ματς από το όποιο θα μπορούσαν να εξαχθούν συμπεράσματα για το πώς μπορεί να παιχτεί αποτελεσματική άμυνα πάνω στην Αρμάνι. Οι Ρώσοι συνδύασαν μια 2/2 άμυνα στο πικ εν ρολ μαζί με κάποιες αλλαγές ώστε να μην ξεδιπλωθούν οι άμεσες πικ εν ποπ συνεργασίες της Αρμάνι, η μπάλα δεν έφτασε στη weakside για να σουτάρουν Μος, Κλέιζα και ο Παραχούσκι έδωσε το τελειωτικό χτύπημα, αλλοιώνοντας κάποιες προσπάθειες διεισδύσεων και σκοράροντας μπροστά.
Αυτό θα ήταν μια ενδιαφέρουσα πρόταση (ιδιαίτερα το switching που το έχει ο Ολυμπιακός στη φαρέτρα του) όσο και αν ο Ολυμπιακός λογικά θα επιλέξει και πάλι δυναμικές άμυνες, τζογάροντας πως θα συνεχιστεί η ευρωπαϊκή αστοχία της Αρμάνι με ό,τι ρίσκο έχει αυτό.
Σε κάθε περίπτωση και εν όψει του αυριανού ματς η κατάσταση μοιάζει αρκετά παρόμοια με αυτή του αντίστοιχου περσινού παιχνιδιού για τον πρώτο γύρο του τοπ-16 με τον Ολυμπιακό να τερματίζει ξανά άνετα πρώτος στην regural season και να ξεκινάει με το δεξί το τοπ-16 όταν αντίστοιχα το Μιλάνο είχε μέτριες πορείες στις φάσεις των ομίλων και άσχημα ξεκινήματα στην πρώτη αγωνιστική με ήττες διψήφιας διαφοράς από Παναθηναϊκό το 2014 και Νίζνι το 2015.
Ο Ολυμπιακός οφείλει να είναι υποψιασμένος έχοντας στο μυαλό την ντροπιαστική συντριβή στο Μιλάνο σαν πέρσι τέτοιο καιρό, βέβαια αυτήν την φορά θα παίξει μπροστά στο κοινό του γεγονός που δεν αρκεί από μόνο του για το επιθυμητό αποτέλεσμα.
...από τον Weekendman
